... jedyna owca na świecie...

-


Mt 18,12-14

Być tą jedyną owcą na świecie! 

Mieć pasterza, który zna swoje owce i wie czego, która potrzebuje. Co za szczęście! 

Tak sobie dziś myślę o moich tułaczkach bez Pasterza … o wewnętrznej świadomości, że jest  blisko i nie pozwoli mi się zagubić…

o tym jak wielką wolnością mnie obdarza…

a każde odnalezienia i powroty w ramiona pełne miłosierdzia- jakby jeszcze bardziej upewniły naszą więź. 

Bardzo lubię przypowieść o Pasterzu i owcach. Każdy szczegół jest w niej ważny i pomaga odkryć cudowną tajemnicę EUCHARYSTII.

A tak w ogóle: 

Słowo,w które się od kilku dni wsłuchuję, przenosi mnie z wielką mocą do przepięknych miejsc i niesamowitych sytuacji... w pewnej chwili miałam wrażenie, że czuję się tak, jak wtedy kiedy miałam może 9,10 lat. Odkrywałam, że czytając książki, mogę oczami wyobraźni być nagle wszędzie tam, o czym było napisane.

I wszystko było takie bardzo realne!!!

Podobnie jest ze Słowem, które słyszę teraz. Jest pełne paradoksów, ale kiedy pozwalam się poprowadzić Duchem Świętym to nic mnie nie dziwi! Wszystko jest tak bardzo możliwe...



ps. dwa dni zawieszenia to nieoczekiwana infekcja, która wyczerpała mój czas i moje siły... ale już - mam nadzieję, mogę dalej pracować nad prostowaniem dróg i wyczekiwaniem Tego, który nadchodzi!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ogień Ducha

-
Obraz
"Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku." Jr 18,6  Niesamowita przygoda... łaska, tak  zwyczajnie, z dnia na dzień podarowana... pragnienie serca, które nawet nie śniło o spełnieniu...  Pewnie można było jeszcze bardziej ten dar wykorzystać... coś tam zatrzymała pandemia... coś brak odwagi, coś ktoś... coś ja sama... ale powstało również wiele dobra! np. Warsztat pracy chronionej u naszych przyjaciół w Choryni.  Właściwie już było jedno rozstanie z ceramicznym piecem przy naszej przeprowadzce w nowe miejsce... Zabrałam wtedy ze sobą resztki gliny, tak na wszelki wypadek, piec z nami nie pojechał... Glina dziwnym sposobem rozmnożyła się tak, że znowu jej trochę zostanie... powstało setki krzyży! Bóg wie, gdzie teraz są... u kogo na ścianie wiszą... Było kilka wystaw... i szykuje się we wrześniu taka podsumowująca pewien etap mojej drogi... nie ośmielam się napisać, że ostatnia... bo w sercu tak czuję, że nie do przewidzenia ...
Czytaj więcej

"Nie bój się mała trzódko..."

-
Obraz
"Nie bój się mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo." /oceany do posłuchania / nowy rozdział niebieskiego świata zaczął się kilka miesięcy temu, kiedy to przeprowadziłyśmy się do Prerova. Był to cały, całkiem długi proces od rozeznania po decyzję i krok... to może na osobne pisanie... mam wrażenie, że mam pisać...bo chwile uciekają...a ze sobą zabierają wiele ciekawych opowieści...  spotkani ludzie odchodzą...niektórych tak szybko nie zobaczę...  spotykam kolejnych... spoglądam w oczy i wchodzę w całkiem nowe światy... rosnę... albo się zmniejszam... wzruszam... zawstydzam... zostaję bez słów...  pojawiło się we mnie pragnienie walki o to co dobre...o to co jest łaską w tu i teraz... takie może niepozorne...ulotne... kruche... bezbronne...  gdy znika, mam wrażenie, że nigdy się nie stało... gdy zostaje mi wydarte zwątpieniem myślę, że niczego warte nie było... a potem żałuję, że nie obroniłam...  tak kied...
Czytaj więcej

Bóg okulista

-
Obraz
Iz 29,17-24 Ps 27 Mt 9,27-31 Oniemiałam z zachwytu nad mądrością dzisiejszych czytań. Nagle jakbym przejrzała na oczy! Do mojego serca wstąpiła wielka radość. Przez chwilkę szłam śladem tematu ślepoty... zastanawiałam jakie mam doświadczanie z tym wielkim nieszczęściem w swoim życiu... mój dziadek stracił wzrok z powodu cukrzycy... mniej więcej w tym samym czasie,  na spotkania naszej wspólnoty zaczęła przyjeżdżać niewidoma dziewczyna  z którą się zaprzyjaźniłam. Miałam możliwość wiele razy być jej oczami. Nigdy nie zapomnę wspólnej pieszej pielgrzymki do Częstochowy a potem wyjazdu na rekolekcje do San Giovanni Rotondo. Ta kobieta uczyła mnie odwagi przekraczania strachów i wykraczania w nieznane! Ciepło mi na sercu, gdy wspominam ten czas! Obecnie spotykam niewidomego mężczyznę na mszy świętej u św. Maurycego w Ołomuńcu i bywa mi jakoś tak smutno...  nie wiem dlaczego... ale bardzo mu życzę, aby mógł widzieć.  W pewnej chwili tego toku myślenia przys...
Czytaj więcej