Szczęśliwe oczy...

-

 

“...Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie…”

Łk 10,21-24 


Co widzą moje oczy…? Co mogą widzieć i jak…? Kiedy są szczęśliwe?


W Jego świetle da się zobaczyć więcej…głębiej i to czego „normalnie” nie widać…

Da się zobaczyć jak kwitnie pokój i sprawiedliwość… jak suchy patyk, uschły korzeń wypuści młode pędy…

Jak to, co straszne da się oswoić …  

Wyobraźnia to wielki dar . Dzięki niej to, o czym dziś mówi liturgia jest możliwe … 

dzieje się naprawdę…

Od razu myślę o Małej drodze uzdrowienia wspomnień. Niezwykłej metodzie modlitwy, rodem z Irlandii ;, która w dużej mierze opiera się na wyobraźni.  

Od kiedy dane mi jest towarzyszyć ludziom w tej modlitwie, „widziałam” wiele niesamowitych, symbolicznych przestrzeni, rzeczy czy sytuacji …które pozwalały osobie znaleźć się w miejscach najbezpieczniejszych na świecie. Tam odbywało się spotkanie z Jezusem a z Nim wyruszało dalej do tego co trudne, wymagające uzdrowienia…  

Z Jezusem wszystko było możliwe!  

Mam wrażenie, że tajemnica tych niesamowitości tkwi w uważności… 

no właśnie w tym do czego wzywa ADWENT … 

w takim wyostrzeniu wzroku na drobiazgi… pełno ich w codzienności… 

Wysiadłam dziś rano z pociągu z tą myślą, że chcę uchwycić choćby jeden drobiazg… jakiś mały szczegół… chcę mu pozwolić przenieść mnie gdzieś daleko… chcę w nim usłyszeć Boży głos…

podniosłam głowę i zobaczyłam klucz dzikich kaczek… lub gęsi… 

Dla mnie symbol domu! Często tak przelatywały nad naszym domem w drodze nad jezioro… Od razu ciepło mi się zrobiło na sercu! 

Pomyślałam o tym jak dobry jest Bóg … byłam wdzięczna… bo dom i wszystko, co pod tym słowem rozumiem to również tłumy konkretnych ludzi i ogrom zdarzeń … nagle widziałam…słyszałam… byłam w zupełnie innym świecie, jednocześnie idąc sobie chodnikiem w Ołomuńcu ! 

Kaczki były szybkie… mogłam ich w ogóle nie zauważyć… 



tytuł zdjęcia: "znajdź kaczki" ;)




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ogień Ducha

-
Obraz
"Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku." Jr 18,6  Niesamowita przygoda... łaska, tak  zwyczajnie, z dnia na dzień podarowana... pragnienie serca, które nawet nie śniło o spełnieniu...  Pewnie można było jeszcze bardziej ten dar wykorzystać... coś tam zatrzymała pandemia... coś brak odwagi, coś ktoś... coś ja sama... ale powstało również wiele dobra! np. Warsztat pracy chronionej u naszych przyjaciół w Choryni.  Właściwie już było jedno rozstanie z ceramicznym piecem przy naszej przeprowadzce w nowe miejsce... Zabrałam wtedy ze sobą resztki gliny, tak na wszelki wypadek, piec z nami nie pojechał... Glina dziwnym sposobem rozmnożyła się tak, że znowu jej trochę zostanie... powstało setki krzyży! Bóg wie, gdzie teraz są... u kogo na ścianie wiszą... Było kilka wystaw... i szykuje się we wrześniu taka podsumowująca pewien etap mojej drogi... nie ośmielam się napisać, że ostatnia... bo w sercu tak czuję, że nie do przewidzenia ...
Czytaj więcej

"Nie bój się mała trzódko..."

-
Obraz
"Nie bój się mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo." /oceany do posłuchania / nowy rozdział niebieskiego świata zaczął się kilka miesięcy temu, kiedy to przeprowadziłyśmy się do Prerova. Był to cały, całkiem długi proces od rozeznania po decyzję i krok... to może na osobne pisanie... mam wrażenie, że mam pisać...bo chwile uciekają...a ze sobą zabierają wiele ciekawych opowieści...  spotkani ludzie odchodzą...niektórych tak szybko nie zobaczę...  spotykam kolejnych... spoglądam w oczy i wchodzę w całkiem nowe światy... rosnę... albo się zmniejszam... wzruszam... zawstydzam... zostaję bez słów...  pojawiło się we mnie pragnienie walki o to co dobre...o to co jest łaską w tu i teraz... takie może niepozorne...ulotne... kruche... bezbronne...  gdy znika, mam wrażenie, że nigdy się nie stało... gdy zostaje mi wydarte zwątpieniem myślę, że niczego warte nie było... a potem żałuję, że nie obroniłam...  tak kied...
Czytaj więcej

Bóg okulista

-
Obraz
Iz 29,17-24 Ps 27 Mt 9,27-31 Oniemiałam z zachwytu nad mądrością dzisiejszych czytań. Nagle jakbym przejrzała na oczy! Do mojego serca wstąpiła wielka radość. Przez chwilkę szłam śladem tematu ślepoty... zastanawiałam jakie mam doświadczanie z tym wielkim nieszczęściem w swoim życiu... mój dziadek stracił wzrok z powodu cukrzycy... mniej więcej w tym samym czasie,  na spotkania naszej wspólnoty zaczęła przyjeżdżać niewidoma dziewczyna  z którą się zaprzyjaźniłam. Miałam możliwość wiele razy być jej oczami. Nigdy nie zapomnę wspólnej pieszej pielgrzymki do Częstochowy a potem wyjazdu na rekolekcje do San Giovanni Rotondo. Ta kobieta uczyła mnie odwagi przekraczania strachów i wykraczania w nieznane! Ciepło mi na sercu, gdy wspominam ten czas! Obecnie spotykam niewidomego mężczyznę na mszy świętej u św. Maurycego w Ołomuńcu i bywa mi jakoś tak smutno...  nie wiem dlaczego... ale bardzo mu życzę, aby mógł widzieć.  W pewnej chwili tego toku myślenia przys...
Czytaj więcej